Het aantal mensen dat ten minste af en toe videogames speelt, groeit en groeit. Smartphones maken games toegankelijker en dichterbij dan ooit tevoren. Maar ook op pc’s, tablets en consoles, en zelfs in de browser, is het aandeel gamers enorm. Het spelen van videogames is al lang geen nichehobby meer, integendeel, gaming is volledig in de mainstream terechtgekomen.
Maar waarom is dat zo? Vooral voor minder gamende mensen kan het waardevol zijn om meer te weten te komen over de beweegredenen achter de drang om videogames te spelen. Op die manier is het begrip groter en zijn gesprekken over gamegedrag, bijvoorbeeld van ouders met hun kinderen, gebaseerd op meer gedegen kennis. In deze gids presenteren we enkele van de belangrijkste redenen waarom steeds meer mensen videospellen spelen.
Inhoudsopgave
1. zichzelf uitdagen kan potentieel voor verbetering vrijmaken
Vraag gamers waarom ze computerspelletjes spelen en je krijgt waarschijnlijk talloze variaties van“omdat ze leuk zijn” als antwoord. Maar plezier betekent niet voor iedereen hetzelfde. Terwijl sommigen de snelle successen in spellen waarderen, willen anderen de uitdaging.
1.1 Een aangepaste moeilijkheidsgraad voorkomt frustratie
De juiste moeilijkheidsgraad draagt in hoge mate bij tot het spelplezier en moet aan de speler worden aangepast. Soms is hulp nodig als het spel zelf niet de nodige opties biedt. Met programma’s van derden kunnen parameters worden gewijzigd om ondersteunde spellen gemakkelijker of moeilijker te maken, zodat ze op precies de juiste manier worden uitgedaagd. Er zijn hier veel ondersteunde spellen waarvoor aanpassing mogelijk is.
1.2 Een uitdaging kan het gevoel van prestatie versterken
Prestaties
Achievements, een soort digitale medaille, kunnen bij spelers de drang opwekken om te verzamelen. De psychologie achter die drang zorgt ervoor dat voltooiers een videogame blijven spelen, zelfs als ze eigenlijk al klaar zijn. Dezelfde drang wordt door sommige fabrikanten uitgebuit om add-on content bij spellen te verkopen, zoals Sims 4.
Moeilijke gameplay en de daarmee gepaard gaande uitdaging zijn door sommige ontwikkelaars tot de kern van hun formule gemaakt. In spellen van From Software zoals Dark Souls of Elden Ring maakt de dood van het spelerspersonage deel uit van de gameplay – je laadt geen oude savegame voor een verloren gevecht, maar wordt wakker op een vast savepunt en probeert het vanaf daar opnieuw.
Eindbaasgevechten zijn zo ontworpen dat je als normale gamer bijna onvermijdelijk verliest. Er zijn geen moeilijkheidsschuiven of andere instellingen om het gevecht makkelijker te maken. In plaats daarvan moet je pijnlijk het verloop van het gevecht leren kennen en je van tijd tot tijd verbeteren tot je uiteindelijk goed genoeg bent om het gevecht te winnen.
Dit is vaak te frustrerend voor kinderen. Maar juist omdat veel spellen voor kinderen zijn ontworpen of spelers als kinderen behandelen, heeft de markt voor uitdagende spellen veel succes gehad. Als je na lange tijd eindelijk een groot gevecht weet te winnen, voelt de overwinning des te beter.
2 Sociale elementen kunnen centraal staan bij het spelen van videospellen
Computergames zijn lang beschouwd als de vernietiging van sociale vaardigheden. World of Warcraft of andere online games waren daar uitstekende voorbeelden van. Ook nu nog gaan mensen er vaak vanuit dat spelers in online games worden gelokt door gratis inzendingen, om vervolgens volledig ten prooi te vallen aan verslaving.
Het verslavende potentieel van sommige games is er inderdaad, maar er zijn ook veel aspecten van games die de sociale elementen benadrukken en zelfs aanmoedigen. Voor sommige spelers is de gemeenschap belangrijker dan het spel zelf. Mensen plannen samen, sporen elkaar aan en praten met elkaar via de headset terwijl ze videogames spelen.
Natuurlijk hangt de productiviteit sterk af van de gemeenschap zelf. Terwijl sommige gamegemeenschappen positief en ondersteunend zijn, hebben andere een giftige reputatie – beledigingen, discriminatie en andere schadelijke omgangsvormen zijn in sommige groepen aan de orde van de dag.
Tip: Ouders moeten op zijn minst een globaal inzicht hebben in de communities van de games die hun kinderen spelen. Games als Roblox kwamen meermaals in het nieuws vanwege ongepast contact tussen spelers.
Competitie heeft ook een sociale component. Niet alleen in de sport willen mensen hun vaardigheden meten met anderen, maar ook in games kunnen directe duels of vergelijkingen op een scorebord een stimulans zijn om te spelen. Videospelletjes die met z’n tweeën kunnen worden gespeeld, bieden hier de meest directe vorm van competitie of samenwerking.
3. creativiteit kan ook volledig digitaal beleefd worden
Tekenen, muziek maken, schrijven – de drang om creatief te zijn is bij veel mensen aanwezig. Producenten van videogames weten dit ook. De game-industrie is divers en heeft zowel plaats voor shooters die schitteren van actie en adrenaline als voor speeltuinen waar gamers zelf creatief kunnen zijn.
Minecraft is daar waarschijnlijk het bekendste voorbeeld van. Net als Lego of bouwstenen worden vierkante blokjes gebruikt om een huis te bouwen, of een ruimteschip, een ranch, standbeelden en hele werelden. Gameplay komt op de achtergrond te staan en creativiteit krijgt voorrang. Voor zowel kinderen als volwassenen is dit een manier om het spelinstinct uit te leven.
4 Het spelen van videospellen biedt toegang tot meeslepende werelden.
Niet alleen boeken en films, maar ook videogames kunnen met geweldige verhalen en werelden komen die je boeien. Ze bieden een spannende onderbreking van het dagelijks leven en zijn zo divers dat ze heel verschillende doelgroepen kunnen aanspreken: Mannen en vrouwen, jong en oud, hetero en queer, en veel daartussenin en daarbuiten.
Als je zin hebt om verder te kijken dan je eigen neus lang is, wordt het aanbod vele malen groter als je ook spellen in andere talen meerekent: Spaans, Frans, Japans … met ondertitels wordt de keuze enorm.
Spellen die“walking simulators” worden genoemd zetten het verhaal op de voorgrond. Je loopt, bijna op sporen, door het verhaal dat de ontwikkelaars willen vertellen. Hoewel de spelelementen kleiner zijn dan in andere spellen, zorgt het actieve deel toch voor een hoge immersie, terwijl je bij films en boeken slechts een passieve kijker of lezer bent.
Andere spellen leunen volledig op de sfeerfactor. Kleuren en muziek, het gebruik van verschillende zintuiglijke indrukken. De beleving van het spel komt op de voorgrond. Het is in dit genre ook bijzonder duidelijk dat de graphics niet altijd centraal staan. Veel spellen met een eenvoudige grafische vormgeving, zelfs sommige gratis spellen, overtreffen grote producties vooral op het gebied van immersie.